Απευθύνεται στα ζευγάρια τα οποία δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν με φυσική σύλληψη μετά από συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, συνήθως και ανάλογα την ηλικία της γυναίκας, μετά το ένα έτος προσπαθειών. Η πιθανότητα σύλληψης για ένα ζευγάρι που βρίσκεται σε αναπαραγωγική ηλικία και έχει σεξουαλική επαφή χωρίς προφύλαξη ή χρήση αντισυλληπτικών μεθόδων, είναι 20% ανά μήνα ενώ σε διάστημα 12 μηνών, το ποσοστό φθάνει στατιστικά στο 91%. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.) εκτιμά ότι τα υπογόνιμα ζευγάρια αποτελούν περίπου το 15% του γενικού πληθυσμού και συγκεκριμένα στην Ελλάδα υπολογίζονται περίπου σε 250.000 – 300.000. Τουλάχιστον 1 στα 6 ζευγάρια αναμένεται ότι θα ζητήσει τη βοήθεια ειδικού κάποια στιγμή στη ζωή του. Ανάλογα λοιπόν με το αίτιο -ανδρικός ή γυναικείος παράγοντας, συνδυασμός των δύο, ή ανεξήγητη υπογονιμότητα- η στρατηγική αντιμετώπισης του προβλήματος, διαφέρει. Οι τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής περιλαμβάνουν:
Παρακολούθηση της ωοθυλακιορρηξίας (χωρίς φαρμακευτική αγωγή)
Φαρμακευτική διέγερση των ωοθηκών ώστε να επιτευχθεί πολλαπλή ανάπτυξη ωοθυλακίων